Çok acı var ve daha fazla sevinç.

Sükût ederek nasıl teskin edilir ki insan?

Ama oluyor, sükûn buluyor insan.

Gece...

Gece de öyle.

Susuyor ve teskin ediyor.

Nasıl yapıyorsun bunu gece?

Ey gece, nasıl?

Sesini duyuyorum sonra.

Gece benimle konuşuyor.

Duydum dediklerini,

Duydum derdini, diyor.

Rabbimizle konuşurken duydum seni.

Gözlerim doluyor.

Gece, içim yanıyor...

Ağla diyor gece.

Hadi beraber ağlayalım.

Diyorum; senin derdin nedir ey Gece?

Kendime has derdim yok.

Senin derdin benim derdim,

Senin derdini sahiplendim.

Ağlıyorum.

Hafif esintiyle yağmur başlıyor.

Gece sesleniyor;

beraber ağlayacağız...

Islatıyor yüzümü.

Diyor; serinle, gönlündeki ateşi söndürelim,

Hadi, bekleme.

Yapabilir miyim ki ey Gece?

Git deyince gider mi derdim?

Üzülme diyor,

Yüklediğin acı anlamları sil yüreğinden.

Evet, git de.

Göreceksin gidecek.

Yüreğine sakın nefret ekme.

Güçlü dur, izin verme.

Gece! Gündüz de senin gibi dost mudur?

Sen herkese dost musun?

Yeryüzünde bulabilir miyim,

Sen gibi dost?

Evet, diyor.

Ben güzel gören tüm yüreklere dostum.

Gündüz de benim dostum ve

Evet senin dostun,

Senin gibilerin dostu.

Evet, bulabilirsin.

Ben sen gibi birçoğuyla tanıştım,

İnce düşünceli, hassas bir sürü dostum var,

Yeryüzünden.

Ağlayacaksan bende ağlarım,

Devam ederim senle yağmaya...

Ama üzülme artık,

Parla benim diğer dostlarım gibi.

Parla yıldızlar gibi,

Onlar göz kırpıyor bak!

Sen de tebessüm et hadi.

Unutma:

Çok acı var ve daha fazla sevinç.

Tebessüm et inadına.

BÜŞRA ŞÜKRAN