''Birlesmemek üzere birlesmisiz!'' yazısından alıntıdır.

Küçücük gruplara ve Devletçiklere ayrılmışız. Bizleri parçalayıp yutmak isteyenlerin ekmeğine yağ olmuşuz. Kimimiz mezhepçilik hastalığına, kimimiz, tarikatçılık hastalığına kimimizde ırkçılık ve particilik hastalığına yakalanmışız. Ve bu kangren haline gelen hastalıklar neticesinde bölünmüş parçalanmış ve yutulmağa hazır lokmalar haline dönüşmüşüz.

Artık yeryüzünde devam eden işgal ve zulümler sebebiyle kanayan yaraların ve akan gözyaşlarının durmasını istiyorsak;
“Dini biz temsil ediyoruz. Bizim tarikattan, bizim meşrepten, bizim mezhepten ve bizim partiden olmayan, bize biat etmeyen, bize intisap etmeyen ve bizim marka gömleği çıkaran ve bizden ayrılan dinden çıkmıştır, mürted olmuştur.(hâşâ!)” gibi cahiliye sözlerini terk edelim. Din istismarcılığını bırakalım. Siyasi çıkarlarımıza, şahsi menfaatlerimize, hased ve kinimize Mukaddes ve mübarek yüce Dinimiz İslami alet etmeyelim.

“Ey iman edenler, Allah yolunda savaşa çıktığınız zaman dostu düşmanı ayırt etmek için gerekli araştırmayı yapın ve Dünya hayatının geçici menfaatine göz dikerek size (İslam geleneğine göre) selam veren kimseye, Sen mümin değilsin demeyin. Asıl kazanç, mal ve makam(çok ganimet,) Allah katındadır… (Nisa S.94)” ayeti kerimesinde Allah (c.c) savaş meydanında bile düşman safındaki kişinin selam verdiği an mümin kardeşimiz olduğunu bildiriliyor. Yıllarca omuz omuza aynı safta namaza durduğumuz, aynı ideali paylaştığımız ve aynı davayı omuzladığımız kardeşimize nasıl kâfir diyerek bir selamı bile esirgemişiz? Nasıl o kardeşlerimize düşman gözüyle bakmışız? Ve nasıl birleşmemek üzere birleşmişiz? Tarikatlar, mezhepler, meşrepler ve cemaatler bölmek ve grupçuluk için değil sadece İslam birliğini sağlayan ilim okulları olarak ortaya çıkmıştır.

Şevki Yılmaz - 15 Şubat 2013 – “Birleşmemek üzere birleşmişiz!” adlı yazısından alıntıdır.