Annecigim

Zafer için bu gün hayatının en güzel ve en hüzünlü günüydü.
İkisi bir arada nasıl olurdu. Olmuştu işte.
1 sene evvel bu gün kızı Betül dünyaya gözlerini açmıştı.
Dünyalar sanki Zafer'in olmuştu. Ama bu sevinci buruk bir haberle yerini üzüntüye bırakmıştı. Çünkü kızı Betül dünyaya gözlerini açarken eşi dünya hayatına gözlerini yummuştu.
Zafer çok üzüldü, karısını severdi evleneli daha bir buçuk sene olmuştu. Bu üzüntü ona ağır geldi ama Allah'tan gelen her şeye razıydı.
Doğum nasıl Onun takdiriyse ölümde Onun takdiriydi.
Rabbi ona Betül'ü vermişti. Karısının acısını Betülle avunarak onla ilgilenerek unutmaya çalışıyordu.


Bu gün işte o acı ve tatlı günün yıl dönümüydü. Kızıyla karısının mezarına gitti. Dua etti birazda ağladı.
Betül küçüktü henüz ama annesizliğinin farkındaydı sanki o da ağlıyordu. Baba kız mezarlıktan göz yaşlarıyla ayrıldılar.

Zafer'in annesi yaklaşık 3 aydır oğluna evlenmesi yönünde telkinlerde bulunuyordu. Zafer başlarda razı değildi ama kızına bir anne arıyordu. Zaman zaman yalnızlıkta hissettiği de oluyordu ama önceliği kızına anne olabilecek bir eşteydi.

4-5 kez annesiyle beraber evlilik niyetiyle görüşmelerde bulundu. Hiçbirisi ne kızına canına anne olabilecek karakterdelerdi nede kendisine eş olabilecek özelliktelerdi. Yaptığı görüşmelerde eş adayları ya kızını istemiyor, ya malk mülk sevdalılarıydı yada dini yönden eksiktiler. Zafer bunları istemiyordu.

Bu günde annesi Zafer'e tam istediği gibi bir kız bulduğunu söyledi. Zafer biraz tepki gösterdi. Çünkü karısının ölüm yıl dönümüydü. Biraz da isteksizdi. Bu güne kadar yaptığı görüşmelerde umduğunu bulamamıştı buda isteksizliğinde bir etkendi ama annesi söz verdiği için istemesede hazırlandı, kızınıda hazırladı.

Küçük ve şirin bir eve geldiler zili Zafer çaldı.
Kapıyı eşarbı omuzlarına dökülmüş, bol ve tesettüre uygun giyimli bir genç kız açtı. Gözleri yerdeydi belli ki utanıyordu. Zafer yüreğinde bir sıcaklık hissetti. Bir an umutlandı ama çabuk toparlandı daha erkendi. Hayırlısı dedi ve ayakkabılarını çıkarıp hep birlikte içeri girdiler.
Zaferin minik kızı Betül içeri girmesiyle beraber genç kızın  bacaklarına sarıldı. Yüzünden anlaşıldığı üzere mutluydu. Herkesin yüzünde bir tebessüm genç kızdan Betül'ü ayırıp salona girdiler. Genç kız hariç.

Hal hatır sorma faslı 10-15 dk. kadar sürdü. Zafer bu arada genç kızın adını da öğrenmişti.
Zehra. Güzel bir ismi vardı kendisi gibi. Zafer bu düşüncelerdeyken içeri Zehra kahve tepsisiyle girdi yüzü önünde yanakları al al kahveleri dağıttı. Oda da en kuytu köşeye sessizce oturdu.
Kahveler bitti, fincanları topladı aynı vakurluktaydı Zehra.

Zafer'in annesi Zehra' nın anne ve babasından gençleri konuşturmak için izin istedi, izin verildi. Başka bir odaya Zafer, kızı, Zehra ve Zehranın 13 yaşlarındaki kardeşi girdi. Halvet durumunu önlemek için belli ki böyle bir önlem almışlardı.
Zehra'nın kardeşi eline bir kitap aldı ve odanın köşesine sessizce oturdu.
Zafer ve Zehra karşılıklı oturdular. Betül de Zehra'nın kucağına atlayıverdi. Yine yüzünde tebessüm vardı.
Zafer önce hal hatır sordu, sonra kendini anlattı. Beklentilerini dile getirdi. Kızına anne olabilecek birisini istediğini yuvasında da islamiyetin esaslarının yaşanmasını istediğini söyledi.

Zehra başı önünde yanakları al kucağında Betül varken başladı konuşmaya:

Anneniz aracı gönderdiğinde eşinizin vefatından ve kızınızdan bahsettiler ve bizden haber beklediklerini söyleyip evimizden ayrıldılar. O gün evimizde ailem, yakın akrabalarım ve bir kaç kız arkadaşım vardı.
Hepsi olumsuz yönde görüş bildirdiler. Benim bekar olmam sizinde çocuğunuz olduğu için uygun görmediler.
Ama benim fikrim bu yönde değildi.
Çünkü bundan bir hayli zaman önce çok dehşet verici üvey annelere gerek gazetelerden gerek çevremden tanık olmuştum. Bu kadınlar anne olamazdı, anneliği bırakın insan olamazlardı.
Çocuklara işkence yapanlar, sevgisiz bırakanlar hatta ölümüne dayaklarıyla sebebiyet verenler dahi vardı.
Bu olaylar beni çok üzmüştü ve açtım ellerimi Rabbime: Allah'ım beni benden çok sen bilirsin eğer annesi bu dünyadan göç etmiş, yalnız, sevgisiz küçücük bir yavrucağa annelik yapabileceksem, bu gözü dönmüş canavarlardan olmayacaksam o çocuğa annesini aratmıyacaksam babasınada saliha bir eş olacaksam o insanları karşıma çıkar diye niyazda bulundum. Ve bu niyazımı zaman zaman tekrarladım.

Ailemle istişarede de bulunduktan sonra sizi kabul etmeyi uygun gördük ve aracıyla haber gönderdik.
Sonucunda şu an burada oturuyoruz. Sanırım Rabbim dualarımı cevapsız bırakmadı.

Zafer bu duyduklarına inanamıyordu, gözleri adeta parlıyordu.
Yarım saat kadar daha birbirlerini tanımak için konuştular.
Çok ortak noktaları vardı, dünya ahiret eksenli düşünmeleri, beklentileri, görüşleri bir birine yakındı çoğu konuda farksızdı. Kararları olumluydu ailelerine bildirdiler.
1 ay sonra sade ve İslamiyete uygun bir şekilde evlendiler.

Günler günleri, haftalar haftaları, aylar ayları, seneler seneleri kovaladı.
Betül  bu gün tam 6 yaşındaydı. Bir eliyle Zehra annesin elinini sıkıca tutmuş bir eliyle de babasının elini tutmuştu. Zehra annesinin karnında da küçük kardeşi vardı.
Betül'ün annesinin mezarının önüne geldiler. Betül önce Zehra annesinin öğrettiği surelerden okudu annesinin mezarı başında. Sonra annesine anlatmaya başladı.

Annecğim, güzel anneciğim biliyormusun çok mutluyum. sensizim ama Zehra annem bana o kadar iyi davranıyor ki anlatamam, biliyorum bana seni aratmamaya çalışıyor anneciğim.
Onu çok seviyorum. Arkadaşlarıma kendi öz anneleri bile bana Zehra annemin davrandığı gibi davranmıyor. Beni çok seviyor anneciğim.
Anneciğim biliyor musun bir kız kardeşim olacak adı ne koyacağız bilemezsin. Senin ismini koyacağız anneciğim. Kardeşimi çok seveceğim isminden dolayı seni sever gibi seveceğim...

Zafer, Zehra ve Betül yine el ele dualarını ettikten sonra yuvalarına dönmek için yola koyuldular.

Gülşah D.