Kayınvalide Evi Terketme Sebebi mi?

Kocamla kavga ettik.
Bende aldım bavulumu doğru annemin evine..
Aslında ben hiç gitmek istemiyordum annemin evine ama komşum verdi bu aklı!

Sanırım biraz ileri gittim bu sefer annesine çok ağır sözler söyledim.
Çok sever kocam annesini, çokta bağlılar birbirlerine.

Aradaki dengeyi hep buldu. Ne beni onlara ezdirdi.
Ne de benden yana onlara bir şey yansıttı.
Aramızda bir alevlenme olacak gibi olsa hemen orta yolu buldu.

Ben nasıl böyle bir şey yaptım anlayamıyorum.
Bu kadar anlayışlı kocam için,  bu kadarcık küçük bir şeyi bile altan almayı başaramadım.

Kaynanam yaptığım yemeği beğenmedi. Ne olmuş beğenmediyse.
Ayda yılda bir sefer yiyor zaten yemeğimi, her gün yiyen kocamın beğenmesi bana yetmiyor mu?
Beğenmesin bu o kadar önemli mi? Herkes her şeyi beğenmek zorunda mı?
Hem kötü niyetlede söylemedi ki, şöyle yapsan daha iyi olur dedi.

Beğenmediğini söylediğinde tamam anne deseydim, bir daha dediğin gibi yaparım deseydim, şu an bu durumda olmayacaktım.

Ağzıma ne gelirse söylemeseydim, olmayacak mıydı?
Ah bu dil, kemiği yok ki, tutabilseydim onu.
Ben saygılı bir kadınım, benim ağzıma yakıştımı o söylediğim sözler.

Bir kadın o kadar çok kaynanası için dolduruluyor ki, ister istemez ona karşı arasına duvarları örüyor.
Ne kadar iyi olsa da kaynanası o duvarları kıramıyor.
Çevre baskısı, medya baskısı hepsi bu yönde, kaynana düşmanlığı aşılıyor.
İnsan ister istemez etkileniyor. Tabi bu saydıklarım aklını kullanmayanlar için geçerli, benim gibi!
Kocam annesine dediğim sözlere çok kırıldı ve üzüldü.
Ertesi güne kadar bana kırgın ve küs kaldı.
Sabahtan komşum geldi, beni yatıştıracağına alevlendirdi. Çok iyi gaza geliyormuşum sayesinde öğrendim.

İnsanın arkadaşı çok önemliymiş onu da anladım.
Bana iyi telkinlerde de bulunabilirdi. Bulunmadı.

Gitte kıymetin olsun dedi.
Sanki kıymetim yoktu kocamın gözünde.

Gitte bir daha annesine seni ezdirmesin. Annesi bir şey söyledimi, versin ağzının payını.
Sanki kocam beni annesine ezdiriyormuş gibi.

Bende o dolduruşla akşam çıkardım yaygarayı neler söylemedim ki ağzımdan çıkanlara ben bile hayret ediyorum şu an, o kadar lafımın üstüne yinede de kocamın  ağzından beni aşağılayıcı bir tek kelime bile  çıkmadı, yaptığımın onu ve annesini üzüdüğünü söyledi o kadar.
O an sakinliğini korumasaydı belkide çok kötü şeyler bile olabilirdi. Şükürler olsun.

En sonunda da bavulumu hazırladım, durdurmaya çalıştı durmadım, şimdi annemin evindeyim.

Herkes annemde dahil komşumun verdiği aklı veriyor bana, evine kendin gitme kıymetin olsun.
Hiç  kimse demiyor ki yanlış yapmışsın hatanı telafi etmelisin, kız kardeşimin dışında...
O açtı şükürler olsun gözlerimi.
Gururun mu kocan mı dedi?
Cevabı çok basit Kocam!

Aklım yeni geldi başıma.
Ne oldu da ben şu an kocamdan ayrı duruyorum, ne oldu da 2 gündür onsuz yaşıyorum.
Kaynanamı aramamı tembihledi.

Aradım o kadar iyi konuştu ki benle içimi ferahlattı. Haberide yokmuş evimi terk ettiğimden, arayınca öğrenmiş oldu.
Yuvama sahip çıkmamı istedi, en ufacık bir şeyde bavul toplamanın ne demek olduğunu sordu.

Telefonu kapattıktan sonra tam hazırlanıp evime dönecektim ki kocam aradı.
Annesini aramamdan çok memnun olmuş, beni çok özlemiş.
Ve bir daha ne olursa olsun evimizi terk etmemem hususunda benden söz aldı. Şu an beni almaya geliyor. Çok mutluyum.

Kardeşim dışındakileri dinleseydim belki kocam beni almaya gelmeyecekti yada ben evime dönmeyecektim.
Büyük ihtimal en sonunda boşanma davası açacaktım.
Mutlu olmak varken kendimi mutsuzluğa mahkum edecektim kısacası.
Bu olay bana çok büyük bir ders oldu.
İnsanın kendisi kadar çevresi de önemli.

En önemlisi de herkesin sözünü dinlememem lazım, kendi iyiliğim için!

Gülşah D.'nin kaleminden