Çocuk Olmak Bir Şey Değiştirmiyor!

Geçen gün evde top oynarken annemin en sevdiği vazoyu kırdım.
Annem çok bağırdı, hatta tokat bile attı. Çok ağladım, çok üzüldüm.
Annem beni sevmiyor mu diye bile düşündüm.
Acaba sevmiyor mu?

Seviyorum diyor, seviyorda ama evin eşyalarına bir zarar versem ne biliyim bir bardak kırsam yada
bir yeri çizsem çok kızıyor. Ben bilerek yapmıyorum ki yanlışlıkla oluyor. Kazayla yani.

Evden başka oyun oynayacak yerim yok ki, sokağa çıkamıyorum evimiz caddede olduğu için. Bende evde oyun oynuyorum.
Yoksa canım çok sıkılıyor. Oyun oynamak benim hakkım değil mi?

12 yaşıma girdim, çoğu şeyi anlıyorum artık.
Bazen düşünüyorum, eşyalar acaba benden daha değerli mi diye.
Annem bazen evimizin eşyalarını düşündüğü kadar beni düşünmüyor.
Yanımda sigara içiyor. Sigara zararlı değil mi? İçen kadar dumanını soluyanlara zarar vermiyor mu?
Niye annem sigara içerken beni, vücudumu, ciğerlerimi düşünmüyor?
Bunu onada söylüyorum ama bana çok kızıyor.

Birde televizyon var, annem benim etkilenmiyeceğimi düşünüyor.
Yanımda diziler, evlilik programları izliyor.
Çocuğum aklım ermez sanıyor sanırım.
Öğretmenimiz:  bizim için tvdeki şiddet, uygunsuz içerik içeren  dizi ve programların psikolojik yönden çok zararlı
olduğunu söylüyor. Televizyon olan odada ders çalışılmaması gerektiğini söylüyor.
Ama benim ayrı bir odam olmadığı için televizyon açık odada ders çalışıyorum. Ders çalışırken bazen kendimi televizyona kaptırıyorum.
Bu da benim derslerimi etkiliyor.

Haliyle evde olan herşeyden etkileniyorum, çocuk olmam bir şey değiştirmiyor.

Gülşah D.