Boşandım ama derdim bitmedi.
Boşanınca böyle olacağını nerden bilebilirdim.
Çok özlüyorum onu, o da beni özlüyor biliyorum. İçimde öylesine bir boşluk var ki tarifi imkansız.
Ayrılık zor, severken ayrılmak dahada zor.
İkili hiç bir sorunumuz yoktu. Hep aileleri kattık işin içine ve sonunda boşandık.
Onun ailesi beni istemiyordu benim ailem de onu.
Onlar başka bir kızı almak istiyorlardı kocama.
Benimkiler de daha zenginine vereceklerdi beni.
Zorluklarla evlendik ama çok yıpratıldık. Sorunları evimizin kapısında bırakıp evimize giremedik hiç.
Neden? Evliliğin ciddiyetinin farkına varamadığımızdan, hep üçüncü kişileri sorun edişimizden.
Neredeyse her gün kavga ederdik sebepsiz yere.
Sevgimizden yana bir eksiğimiz de yoktu oysa.
Hep ailelerimizdi bizi kavgaya sürükleyen.
Senin annen böyle dedi, benim babam şunu söyledi.
Kardeşin bizi kıskanıyor. Ablan laf taşıyor vs. vs. ile huzurumuzu kaçırdık.
Ailelerimizin bu hareketleri hep sırtımıza yük oldu, taşıyamadık, altında ezildik.
Ufacık şeyleri büyüttük ve sonunda boşanmış ama birbirini seven bir çift olduk.
İnsan olayların içinde yaşarken doğruyu göremiyor, bizde de öyle oldu ne yazık ki.
Büyüttük olayları, başka en ufacık sorunumuz yokken bu duruma geldik.
Nasıl o zaman bu kadar kör olduğumuza şaşıyorum.
Her evlilikte büyük küçük sorunlar oluyor ve bizimkisi aşılmayacak bir sorun değildi.
Ne sevgimizden, ne sadakatimizden,ne güvenimizden, ne de birbirimizden yana bir sorunumuz vardı.
Sadece ailelerimizdi bizi yıpratan.
Oyuna geldik.
Ailelerimiz zaten istemiyordu, çocuk olmadan bitersede bir sorun olmaz diye düşündüler.
Boşandıktan sonra kocamda bende kendi ailelerimizden bunu duyduk.
İkimizde çok kırıldık, ama onlar ailelerimizdi saygıda kusur etmeden bu sorunların üstesinden en başında gelmeliydik.
Ailelerimiz zaten istemiyordu, çocuk olmadan bitersede bir sorun olmaz diye düşündüler.
Boşandıktan sonra kocamda bende kendi ailelerimizden bunu duyduk.
İkimizde çok kırıldık, ama onlar ailelerimizdi saygıda kusur etmeden bu sorunların üstesinden en başında gelmeliydik.
Gözümüz körmüş o zamanlar. Görmedik ve çabalamadık. Tek celsede boşandık.
Boşanma davası ben açmıştım ağlaya ağlaya.
Boşanma davası ben açmıştım ağlaya ağlaya.
Ama ikimizde istekli olunca ve tek celsede boşandık.
Tekrar evlenmek istiyorum ve mutlu olmak istiyorum. Bu sevdiğim ve sevildiğim adamla olsun istiyorum.
Hiç beklemeden aileleri ve gururu bir kenara bırakıp evlilik teklifini ben yapacağım kocama.
İlk başta o etmişti teklifi bu sefer ben edeceğim.
Diyeceğim ki ona benimle gerçekten bir ömüre var mısın?
Ona, buna ve en önemlisi ailelerimizin yuvamıza karışmasına izin vermeden bir yuva kurmaya.
Yuvamızda üçüncü kişilerin değil, sevgimizin sözünün geçmesine var mısın?
Eminim ki evet diyecek, bu sefer başaracağız.
Diyeceğim ki ona benimle gerçekten bir ömüre var mısın?
Ona, buna ve en önemlisi ailelerimizin yuvamıza karışmasına izin vermeden bir yuva kurmaya.
Yuvamızda üçüncü kişilerin değil, sevgimizin sözünün geçmesine var mısın?
Eminim ki evet diyecek, bu sefer başaracağız.
Çünkü biz birbirimizi çok seviyoruz.
Rabbim uzak tutsun bizleri aile huzursuzluklarından..
YanıtlaSilKalemine sağlık, çok güzel yazmışsın :)
Amin, sağolasın.
SilBeğenmene sevindim..:)