Menu

  • ANA SAYFA
  • G.K.'NİN KALEMİNDEN
  • BÜŞRA ŞÜKRAN'IN KALEMİNDEN
  • ANLATIMLI DİKİŞ
  • YOU TUBE'DA BİZ

    13 Mart 2013 Çarşamba

    Çalışan Bir Annenin İtirafları



    Ev hanımlarını bir türlü anlamıyorum neyimize özeniyorsunuz?
    5 senelik evliyim. Bu 5 sene nasıl geçti bana hiç sormayın.
    Çalışan ve ayakları üzerinde duran! bir kadınım. Çoğunluğun tabiriyle, o ayakların üzerinde nasıl duruyorum bileniniz var mı?
    Sabahları kocamdan önce kalkıyorum
    . Kocama ve kızıma kahvaltı hazırlamam lazım çünkü. Nasıl geliyor o sıcacık yataktan kalkmak anlatam. Gün içersinde o yatağa bir daha dönemeyeceğimi bilmek hele içler acısı.
    Kızımı kreşe ben bırakıyorum, kocamın iş yerine ters mesafede olduğu için.
    Kızım benden ayrılamıyor her sabah ağlıyor. Bende ondan ayrılamıyorum ama ağlayamıyorum. Minicik yavrum duygularını belli ediyor ben edemiyorum.
    Öyle onu gözü yaşlı bırakıp çıkıyorum. Anne sıcaklığını hissettiremiyorum yavruma daha 3 yaşında minicik bana hasret. Ama en güzel en iyi eğitimi veren en kaliteli öğretmenlerin olduğu kreşe verdim.
    Kendimi tatmin diyorum işte böyle. Anne sıcaklığını hangi kaliteli eğitim verebilir?

    Kocam aslında çalışmamı istemiyor. İhtiyacımızda yok açıkçası. Ben el ne der, o kadar diplomayı boşuna mı almış dedikleri için  gururumu ve nefsimi tatmin etmek için çalışıyorum. Haa birde kocamın eline bakmamam lazım onun kölesi olmamam lazım, param olması lazım ki benim de sesim evde gür çıksın!
    Patronum da erkek ama  onun kölesiyim. Bağırışlarına, azarlamalarına gıkımı çıkar(a)mıyorum. Maaşımı o veriyor ya!.

    Para kazanıyorum, ev hanımları çevremdeki herkes bana imrenerek bakıyor. Acaba o paradan 5 kuruş cebime giriyor mu? Kızımın kreş masrafı, arabamın benzin masrafı, olmazsa olmaz kıyafet harcamalarım, parfümüm, kuaför masrafım vs. vs. geldiğinden fazlasını harcıyorum.
    Her gün aynı kıyafetle işe gidilir mi? Ona uyumlu, saç, makyaj olmazsa halim ne olur? Sonra elalem ne der? Her gün aynı kıyafetle işe geliyor, kıyafetlerine bak ne kadar uymsuz, üstündekilerin modası geçeli yıl oldu hala bunlarla geliyor. Dedirtmiyorum açıkçası.

    Sokakta beni gören evde bir görse tanıyamaz. Kocama süslenmem gerekirken başkalarına süsleniyorum.
    Eve pestilim çıkmış geldiğimden, yemeğiydi, temizliğiydi, çocuğun bakımıydı derken en paspal halimle kocamın karşısına çıkıyorum. Yazık adamı hasret bırakıyorum kendime. Kocama kadınlıkta yapamıyorum.
    O kadar çok yoruluyorum ki, ya türlü bahaneler buluyorum yada uyuyup kalıyorum. Kardeş gibi uyuyoruz.

    O kadar da tahammülsüz oldum ki ben benle evli olsam beni çekmezdim.
    Kocamın her işine karışıyorum, ağzını açsa sinirlerim tepeme çıkıyor. Hele birde dağınıklıığı beni öldürüp bitiriyor.

    Çok yoruluyorum, kendime ayıracak gram vaktim yok.
    Sözde çalışan kadın özgürdü. Hep okulda, çevremizde, ailemizde bunu işlediler beynimize.
    Hani özgürlük ben niye göremiyorum?  Hep özgürlük diye kandırdılar bizi kandırıldığımı  ne zaman anladım?

    Kocamın kardeşinin hanımı çalışmıyor hemde çok güzel bir üniversitede okumuş. Cahil diye tabir ediyorlar ya üniversite okumayanları öyle değil.
    Onlar 10 senelik evli hiç çalışma gereği duymadım diyor. Evlendiğim ilk sene çalışıyordum  çünkü diyor. O kadar zordu ki. Hem çocuğumda yokken bu sıkıntıyı çektim. Evime, kocama nede kendime vakit ayıramıyordum. Sosyal hayatım sıfırdı diyor. Evden işe işten eve ama evde tam bir hayalettim. Hamile kaldığım zaman işi bıraktım hiçte pişman olmadım. Çocuklarımın her anlarında yanlarındaydım.  İlk adımlarında, ilk sözcüklerinde, ağladıklarında ve güldüklerinde. Bana her ihtiyaçları olduklarında yanlarındaydım. Benim annemde çalışıyordu ben çok mahrum kaldım annemden hiç anne sevgisi tadamadım. Hep işiyle ilgilenirdi. Bizle ilgilenmek istesede genelde vakit bulamazdı.Beni ve kardeşlerimi anne sevgisine mahrum etti çok çektik bunun eksikliğini bunlarım bildiğim için  kendimden mahrum etmedim çocuklarımı da eşimide.
    Kendimide sürekli geliştirdim diyor boş boş durmadım açıkçası çok kitap okudum psikoloji, çocuk gelişimi, aile vs. hakkında. Evimi ihmal etmeyecek şekilde kurslara ve yardım derneklerine katıldım. Faydasız, gayesiz bir insan olmadım. Çabaladım. En önemlisi ben annem varken  annesizliği yaşadım. Çocuklarıma da bunu yaşatamazdım diyor. Mesleğimi söylemekten de hiç bir yerde utanmadığını söylüyor. Ben ev hanımıyım en önemlisi de anneyim dedim, annelik değeri kaybedilmiş ama en önemli meslek diyor. Ne güzel bir meslek annelik.

    Ne kadar haklı beni kendime getirdi bu sözleri. Bende başarabilir miyim?
    Kocamı ve kızımı benden mahrum ettiğim yılların telefisini yapabilirmiyim?
    Başkalarının  boş sözlerine kulaklarımı tıkayıp en zor mesleği  ANNELİĞİ icra edebilir miyim?
    Yapabilir miyim Allah'ım. Ben yapmak istiyorum Allah'ım bana yardım et.

    Gülşah D.'nin kaleminden

    17 yorum:

    1. Ne kadar güzel bir yazı. İşte ben de bunu düşünüyordum epeydir. Sırf insanlar laf edecek diye yaşıyoruz çoğu şeyi.. Bizim isteklerimizin önemi kalmıyor çoğu zaman. Üniversite mezunu birisi çalışmak zorunda değil tabi ki :) Mesela ben :)

      YanıtlaSil
      Yanıtlar
      1. Sağolun yorumunuz için Müstakbel Eşim. :)
        Ben de bekarım ama çevremde gözlemlediğim kadarıyla çalışan anneler bu durumda ve çok üzülüyorlar, bunları dile getirmeye çalıştım inşaAllah okuyanlara bir faydam dokunur.


        Sil
    2. Size katılıyorum.gerçekten anne olmuŞ bir bayan ya işinden yada evinden vazgeçmeli.bizlerse iş uğruna en değerli varlıklaRIMIZ EVLADIMIZI VE EŞİMİZİ İHMAL EDİYORUZ.HİÇBİR SEVİYE VE HİÇBİR MAAŞ ASLA DEĞMİYOR BUNLARA.VE ARKAMIZA BAKTIĞIMIZDA TELEF OLMUŞ YILLAR BİRAKMIŞ OLUYORUZ.ÇOCUGUMUZA GÖSTERMEDİĞİMİZ SEVGİNİN VİCDAN AZBINA İLERKİ YILLARDA TELAFİ ETMEYE ÇALIŞIYORUZ.25 VE 30 YAŞINA GİRMİŞ ÇOCUKLARIMIZIN ÜSTÜNE TİTREYİP GELİNLERİ
      VE DAMATLARI BİKTIRYORUZ.

      YanıtlaSil
    3. nasıl da beni, gelecekteki beni anlatmış :/

      YanıtlaSil
      Yanıtlar
      1. Bilinçlenip inşaAllah güzel yerlerde olacağız, yorumunuz için sağolun, sevgiler. :)

        Sil
    4. Çalışmak zorunda olan kadını aşağılayan bir yazı,hiç beğenmedim.Yıllardır çalışıyorum hiç de öyle saç ve kıyafet masrafımı ı karşılamak derdim olmadı...Kadını süs köpeği gibi gören-gösterenleri de kınıyorum. Çocuklarımın daha rahat bir hayat sürmesi iyi bir eğitim alabilmesi için...Kadını aşağılayan bu tür yazıları yazanları da kınıyorum.

      YanıtlaSil
      Yanıtlar
      1. bu yazının amacı aşağılamak değil siz yanlış anlamışsınız ve kırıcı bir yorumda bulunmuşsunuz.
        hayatta yaşanılan olayları gözlemleyerek yazdığım bir yazımdır.
        böyle durumda olan üzgün çok anne var. ve bu çalışma durumuna sırf baskılar yüzünden katlanıyorlar.
        bu yazıyı iyi okusaydınız bu yazıdaki kadının çalışmak durumunda değil arkadaşlarının ve çevresinin baskısı yüzünden çalıştığını daha iyi anlayabilirdiniz.

        kadınlar fıtri olarak bünyeleri ve psikolojileri bu duruma uygun değildir. çevresini iyi gözlemleyen bir göz bunu şüphesiz görecektir.

        Sil
      2. Çalışmak zorunda olan kadınları bu yazıdan ayrı tutmak lazım. Ama birçok kadın daha doğrusu üniversiteyi bitirmiş bir çok kadın sırf kariyer için ve aman kimseye muhtaç olmayayım çabasıyla çalışıyor. Bu yazı tam da o kişiler için bence. Çalışmak zorunda kalırsan o ayrı zaten.

        Sil
    5. güzel ve ibrelik bir yazı...

      Her ne kadar birileri ''hakaret'' olarak algılasada. Olsun, zaten o zihniyet kadının itibarının maaş bordrosunda olduğundan başkasına ikna olmaz,olamaz.

      YanıtlaSil
    6. haha alınmış ya la biri :) :) ağlamış resmen yorumunda :)

      YanıtlaSil
    7. Çok gülücük atarak cevap vermeye çalışmak alınganlığın göstegesi olabilir.

      Çalışmanın kadının itibarını arttıracağını teorik olarak 1000 kere tekrarlayıp,pratikte ise bunun külliyen safsata ve bayağılaşmak olduğunu görmek o gülücükleri attırır insana.Sinirden ve çaresizliğinden gülmek yani.

      Elinde bir kuru maaş,annelikten-kadınlıktan erkekliğe evrilmiş gudubet bir karakterle sonsuza değin ağlamakta cabası....

      YanıtlaSil
    8. seneye üniversitem bitiyor ama ben çalışmak istemiyorum, çevremdekilerin de o kadar yıl boşuna mı okudun? demesini de istemiyorum...

      YanıtlaSil
      Yanıtlar
      1. unutmamamız gereken bir anekdot: ''ÇOĞUNLUK HAKİKATIN ÖLÇÜSÜ DEĞİLDİR'' bunu hayatımıza geçirebilirsek ne mutlu bize, geçirebilmeniz temennisiyle..:)

        Sil
    9. Sabah işe giderken ağlayarak ona sarılan küçük kızına şöyle dedi:
      -Ağlama yavrum bak işe gideyim, para kazanayim, bebek alıcam sana.
      -Ben bebek istemiyorum, annemi istiyorum.!

      O küçük kız bendim. Ve o çalışmaya mecbur anneden olmak istemiyorum; küçük kızım için.

      YanıtlaSil
    10. Maddı calısmak zorunda olmamak bir lutuf, nimet.. Bu nimete sahipseniz sonuna kadar avantajlarını yasayın. Ben de evlendikten sonra isimi bıraktım, bazen arıyorum o gunleri ama tam da bu yazıda belirttiginiz seyleri dusunup, tekrardan halime binlerce kere sukrediyorum. Kocalarımıza bagımlı olmamıs bize ogretilirken, dediginiz gibi patronlarımızın kolesi oluyoruz. Cok etkilendim bu tespitinizden, yazdıklarınıza canı gonulden katılıyorum.

      YanıtlaSil

    HERKES YORUM YAPABİLİR.
    Siteniz veya bloğunuz yoksa, profil seçin bölümünden Adı/URL yazan kısma tıklayın, AD yazan kısma adınızı yazın, URL kısmını doldurmasanız da olur, yorumunuzu yazıp,

    " YAYINLA "

    yazısına tıkladığınızda yorumunuz gelir.

    Fikirlerinizi paylaşıp bizi yalnız bırakmadığınız için teşekkürler.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...