Bebegim Kavustum Sana...

Çok mutluyum, sanırım hamileyim. Kocam gittikten sonra hemen doktoruma gideyimde bir test yaptırayım.
Ama bu merakla dayanamam sonucu alana kadar eczaneden de bir test alırım.

Allah'ım ne olursun bu sefer hamile olayım. 5  sene dile kolay. İçim kıpır kıpır bu gün, off çok heyecanlıyım.
Kendimi anne gibi hissediyorum, hiç böyle hissetmemiştim.

Hastanedeki doktorumda beni görünce sevindi. Ama çok fazla ümitlenmemi sonuç negatif olursa hayal kırıklığına uğrayabileceğimi söyledi. Off kimse beni anlamıyor ben değişik hissediyorum, sanki içimde bir can var.

Neyse tahlil sonuçlarımı öğleden sonra alacakmışım. Kocama da bir şey demedim. O da heyecanlanmasın. Sonuç negatif olursa o benden çok üzülebilir.

Dönerken eczaneden testimi aldım. Sanki öğlen sonucu alacak olan ben değilim. Uçar gibi eve gittim. 5 sene bekleyen ben öğlene kadar bekleyemiyorum.
Testi banyoda yaptım. Süresini beklemem lazım mutfaktaki saatin başında saniyeleri sayıyorum. Aman Allah'ım saniyeler geçmek bilmiyor. Az kaldı 10- 9- 8- 7- 6- 5- 4- 3- 2- 1 ve  0 tamam süre doldu.
Allah'ım ne olursun hamile olayım. Mutfakla banyo arası ne uzunmuş, bu gün fark ediyorum. Neyse banyodayım.

Offff tek çizgi. Ama ben başka hissedyordum. Anne gibi...
Test senle işimiz bitti, git bakalım çöpe.
Gözüm görmesin seni, ümitlerimi yıktın. Sonuçlarıda almaya gerek kalmadı. En iyisi biraz yatayım da kendime geleyim.

zrrrrrrrrrrrrrr zrrrrrrrrrrrrrr

Üfff hep ya ben uyurken  yada işim varken çalar bu telefon. Amma da uyumuşum öğleyi geçiyor saat. Koşayım da kapanmasın.

- Alo.
- İyi günler ben hastaneden arıyorum. Sonuçlar için niye gelmediniz Ayşegül Hanım.
- Kusuruma bakmayın doktor hanım evde dayanamayıp test yaptım, negatif çıkınca gelmeyeyim dedim.
- Ayşegül hanım % yüz doğru sonuç vermiyor evde yapılan testler. En doğru sonucu alabileceğimiz yöntem kan tahlili. Bu sefer de o testler yanılmış. Çünkü siz hamilesiniz.

Konuşamıyorum, göz yaşlarım sel oldu sanki. Telefonda gözyaşlarımla beraber düştü.
Allah'ım hamileymişim, ben anneymişim. Şükürler olsun Rabbim.

Hemen kocamın en sevdiği yemekleri yapıp ona bu müjdeyi akşam vereyim.
Ne kadar çok sevinecek, kim bilir.
.
.
.
Bu gün hamileliğimin 28. haftası. Doktorlar bebeğimin zihinsel engelli olduğunu söyledikleri gün kocam da yanımdaydı. Dünya bizim için tersine dönmüştü sanki. Bebeğimizi aldırmamızı, böyle bir çocuğa bakamıyacağımızı, hem çocuğa hem bize yazık olacağını söylediler.
Biz tatmin olmadık tabi. 3-4 hastaneye daha gittik. Bir sürü testler. Hepsi aynı şeyleri söyledi. Bebeğim zihinsel engelliymiş, bakamazmışız, aldırmalıymışız. Bu insanlar nasıl doktor olmuş Yarabbim, canlarımızı can kıymeti bilmeyenlere mi teslim ediyoruz biz. Bu mantıkla bir bacağı kopan, yada belden aşağısı tutmayan veya akli dengesi bozulan insanları da öldürmemiz gerekmiyor mu?.. Daha doğmamış olması kıymet vermiyor mu bebeğime ? O da bir can değil mi?.
Kocam, annem akrabalarımın bazıları da ne yazıkki doktorlarla aynı fikirdelerdi. Ayrılmamızı istediler yani seni öldürmemi. Bebeğim senden kopamadım. Biliyorum baban sen doğduğunda bunlara pişman olacak. Seni hele bir kucağına alsın, bir koklasın. Gör bak, o bizden vazgeçemez. Biliyorum hissediyorsun bu yaşadıklarımızı ama üzülme baban yanımıza dönecek. 2 aydır bizimle değil ama gelicek bizi bırakmaz baban.
Sen sakın üzülme bebeğim. Ben hep yanında olacağım elini bırakmayacağım.
Babanda gelince üç kişilik kocaman bir aile olacağız inşaAllah.
.
.
.
Bu gün, yarın kavuşacağız bebeğim. Belki de kavuşmamıza saatler kaldı. Seni seviyorum bebeğim, nasıl olursan ol seviyorum. Seni Rabbim 5 sene sonra verdi bana.

Bu sancılar her zamankiler gibi değil doğum sancısı, doktorun dediği gibi . Küçük misafirim geliyor. Kardeşimi arayayım. Ondan başka kimse yanımda değildi, zaten bir tek o şu an koşa koşa gelir. Herkes sanki bana tavır aldı. Neden yavruma kıymadım diye?

Hastanedeyiz, beni doğum haneye aldılar. Doğumum başlamış. Allah'ım doğum yapmak ne zormuş.
Bu ses şükürler olsun yavrum doğdu, oğlum doğdu. Ama bana bir şey oluyor sanırım sesler gidiyor, gözüm kararıyor.

Neredeyim ben? sanırım beni odaya çıkarmışlar. Çok ağrım var doğrulamıyorum. Aman Allah'ım o da ne?
Kocamla annem burada ağlıyorlar. Ne oldu yoksa bebeğim, bebeğime bir şey mi oldu?
Bende başladım ağlamaya. Kız kardeşim o sırada odaya geldi elinde yavrumla, oğlumla. Çok şükür.
Kocamla annem neden burda? Nerden haber almışlar? Kardeşime göz kaş hareketleriyle sormaya çalıştım. Başladı onların yanında anlatmaya.Sen doğumdan sonra kendinden geçtin, normal bir şey olduğunu söyledi doktorlar. Ağrılardan aldığın ilaçlardanmış. 4-5 saattir uyuyorsun. O sırada bebeğimizin kontrolleri yapıldı. Doktorlar bile hayret içinde. Abla biliyor musun?  Zihinsel engelli dedikleri bebek sapasağlam abla. Bebeğimizin hiç bir şeyi yok.
Bende eniştemle, anneme haber verdim. Onlarda hemen geldi. Abla çok pişmanlarmış.
O anda odada herkes hıçkırıklara boğuldu, bebeğimde dahil. Biz ağlarken doktorlar kontrole geldi benim için. Odadakiler mecbur  dışarı çıktı. Muayenemi oldum. Mutluluktan uçuyorum, o ağrılar mutluluktan herhalde kesildi gitti, ağrı sızı hissetmiyorum artık. Bebeğimi gördüm ya, sağlıklıymış ya Şükürler olsun Yarabbim beklemiyordum hiç. Senin hikmetinden sual olunmaz.

Kardeşime seslendim, bebeğimi istedim verdi kucağıma. Bizi yalnız bırakmasını istedim.
Bebeğim, canım, oğlum kavuştuk sonunda. Seni çok seviyorum, biliyor musun? Hep yanında olacağım inşaAllah. Bak babanda gelmiş, dememişmiydim sana.
Ben babanı affettim yavrum. Sende affet olur mu? Kırılma ona...

Gülşah D.'nin kaleminden