-Anne Baba: Artık BAĞIRMAYIN!

Ağlıyorum, ağlıyorum ama her gün.
Annem ve babam.
Sanırım sadece kendilerini düşünüyorlar.
Beni ve kardeşlerimi hiç düşündükleri yok.

Her gün kavga, üniversite için sınavlara hazırlanıyorum.
Bir sorun bakalım, çalışabiliyor muyum?
Huzur olmayan evde ders çalışılır mı?
Elimden geleni yapıyorum, ama aklım evdeki kavgalarda ve kardeşlerimde olunca okuduğumu dahi anlamıyorum.
En çok da kardeşlerim yıpranıyor, annem ile babam boşanacak diye gözyaşı döküyorlar.
Boşanma lafı hep ağızlarında. Boşanmayı çok basit görüyorlar, çocuklara ne olur diye düşündükleri yok!

Olur, olmadık şeylere kavga ediyorlar ben bu yaşımda görebiliyorum.
Yok sen haklıydın, ben haklıydım en çok kavgalarıda bu yüzden.
Huzur olsun, aramızdaki muhabbet bozulmasın diye birinin alttan aldığı yok.
Hadi birbirinizi düşünmüyorsunuz, bizi düşünün, sürekli kavga ortamında büyüyün biz ilerde nasıl yuva sahibi olacağız.
Sizden gördüklerimiz, sinirlerimizi o kadar yıpratıyor ki, tahammülsüz varlıklar olup çıktık.
Birde bize kızıyorsunuz, bu yaşta bu ne sinir diye?
Allah aşkına biz bu eğitimi nerden alıyoruz?
Sinirli olmayı kimden öğreniyoruz?

Bazen uykumdan uyanıyorum bağırış çağırışlardan.
Annem ile babam birbirlerine öyle laflar ediyorlar ki..
Sanki aynı yastığa baş koyanlar onlar değil?
Sanki 3 çocuğun sahibi onlar değil?
Sanki birbirlerini severek evlenen onlar değil?

Evlilikten soğuttular resmen beni.
Evlilik deyince hemen aklıma kavga gürültü, bağırış çağırış geliyor.
Allah'a çok şükür çevremde son zamanlarda bir kaç mutlu evlilik gördüm de evliliğe bakış açım değişmeye başladı.
Yoksa kesinlikle evlenmezdim.
Çünkü en büyük örneğim, kötü bir evlilik.


Birde anlayamıyorum, annem babam yokken babamı bize kötüler. Babam da annem yanımızda yokken annemi...
Ne yapmaya çalışıyorsunuz? Niçin bunu yapıyorsunuz?
Birinize nefret besleyip, birinizi sevsek. Nefret olan kalpteki sevgi ne kadar sağlam olabilir?
Niye birbirinizi bize kötülüyorsunuz? Neden tek sevilen sadece biriniz olmak istiyorsunuz?
Peki neden bunu ikinizde yapıyorsunuz? Neden?
Kendi çıkarlarınız için yavrularınızın sevgisini niçin kullanıyorsunuz?
Biz ikinizi de sevebiliriz. İlla birnizin tarafına çekilmeye ihtiyacımız yok.

Bazen çok bitkin düşüyorum. Bittim diyorum yeter, yeter, yeter.
Kendinize gelin.
Mutluluğu paylaşalım, mutsuzluğu değil.

Lütfen kendinize gelin yuvanızı yıkmayın, yuvanıza sahip olun.
O yuvada sadece siz yoksunuz bunu lütfen unutmayın.

GÜLŞAH D.