Seni tekrar senden istiyorum karıcığım...

Karıcığım biliyorsun 1 haftadır şehir dışındayım. Bu süre zarfında telefon hatlarındaki problemlerden dolayı tam anlamıyla bir konuşma gerçekleştiremedik. Ama iyi oldu biliyor musun? Düşündüm, taşındım ve sana bir mektup (e-posta) yazmaya karar verdim. Dinle beni karıcığım mektubun sonuna kadar dinle.

Karıcığım, evleneli 3 sene oldu. Seni tanıyamıyorum, ilk seneki seni özlemle hep arıyorum. Huzur, sevgi ve muhabbet doluydu günlerimiz. Ama ailenin ve arkadaşın Yeliz'in oturduğu şehre taşındığımızda ne yazık ki her şey değişti, en önemlisi sen değiştin.

Sen benim meleğimdin karıcığım ne değişti?

Ah karıcığım hep melek olsan, meleğim olsan?

Aramızdaki duvarları, bağırış çağırışları ve geçmişi koymasan?

Biliyor musun? Böyle zamanlarda huzursuz günlerimizde iş yerinde kafamı bir türlü işime veremiyorum. Olur olmadık şeylere sinirlenip, bağırıyorum. Geçen gün çaycıya, çayı açık getirdi diye bir bağırışım var. Kendimi tanıyamadım. O günden beri çaycının yüzüne bakamıyorum. Telafi etmeye çalıştım ama adamın kalbini fena kırdım karıcığım.

Geçen ay da evlilik yıl dönümümüzü unuttuğumda romantik olmayışımdan başlayıp, düğün günümüzde dahil o güne kadar yaşadığımız bütün tatsızlıkları saydığın gün var ya ben o gece uyuyamadım, hele keşke senle evlenmeseydim dedin ya yüreğime ok gibi saplandı. Bu söz hepsinden beterdi  ve o sözleri senin ağzından duymasaydım keşke  çok yaralandım karıcığım.

Daha önceleri de senle çoğu kez konuşmaya çalıştım ama her defasında beni susturdun. Bir yerlerde yanlışın olacağını asla kabul etmedin. Bir yanlış varsa sen kendine bak dedin. O zaman el ele verip yanlışlarımızı düzeltelim dediğimde  onu da istemedin ki karıcığım.

Gözlemledim seni karıcığım.

Annenlerin ve akrabalarının yanındayken adeta bu evde benim sözüm geçiyor demek istercesine kimi zaman yanlışlarımı herkesin ortasında döktün, kimi zaman dediklerimi duymaza geldin, kimi zamanda senin elinden çay içmekten keyif aldığımı bildiğin halde onların yanında çayını kalk kendin al dedin.

Onlardan uzakta olduğumuz günlerde ve taşınmadan önce sen böyle değildin, onlar sana ne söylüyor karıcığım?

Kendini ezdirme mi?

Kocanın her istediğini yapma ki kıymetin olsun mu?

Niye onları dinliyorsun ki karıcığım? Ben sana hez zaman değerlim olduğunu hissettirmedim mi?

Birde her zaman tartışmalarımızda olan Yeliz ve romantik, kıymet bilen kocası...

Yeliz'in kocası çok romantikmiş, odun değilmiş. Mumlar yakarmış, yemeklere götürürmüş, çiçeksiz eve gelmezmiş. Yeliz'in bir dediğini ikiletmezmiş vs. vs...

Bize ne onlardan karıcığım. Romantik değilim belki mumlar, çiçekler, böcekler bana göre de değil.

Ben sevgimi sana hissettirdiğimi düşünnüyordum. Senle el ele dolaştığımızda, diz dize kitap okuduğumuzda, senin dizlerine yattığımda ben mutlu oluyordum. Sahi sen  mutlu olmuyor muydun?

Ve televizyon, bilirsin ben pek seyretmem. Ne seyrettiğini ne gördüğünü bilmiyorum. Ama onu seyrettiğinde sen başkalaşıyorsun, yabancılaşıyorsun. Bilmiyorum belki de seyrettiğin dizideki yada filmdeki bir adam gibi olmamı istiyorsun. Seyrettiğin günleri biliyorum, biliyor musun? O zamanlar genellikle beni kapıda karşılamıyorsun. Televizyon izlediğimi nerden bileceksin diyeceksin. Çünkü o güler yüzüne hasret kaldığım günlerde sehpanın üzerinde kumandayı görüyorum. Biliyorum ki o günlerde bana meleğim gibi değil, o televizyonda kadınları kışkırtan programların telkinlediği gibi davranacaksın..

Üzülüyorum karıcığım, çok üzülüyorum. Ben başkalarının doldurduğu yada telkinlediği seni değil gerçekten var olan seni istiyorum. İlk seneki seni, bu şehre taşınmadan önceki seni...

Bilmiyorum belkide bu şehirden en olmadı o mahalleden taşınmalıyız karıcığım ne dersin?

Taşınalım mı dönelim mi eski mutlu günlerimize?

Biliyorsun burada 10 günlük  daha işim var.. Hatlar sorunlu ama düzelince de seni aramıyacağım, düşünesin beni ve mutlu günlerimize diye.

Dönüşümde senden mutlu haberler bekliyorum. Seni tekrar senden istiyorum karıcığım, seni sadece seni...

Gülşah D.'nin kaleminden