Ah biz!
Başkalarını eleştirmekten kendini eleştirmeye vakti kalmayan biz!
Kendi hatalarını görmeyip başkalarının hatalarını bulmaya meraklı olan biz!
Ne olacak halimiz?
Bu gidiş nereye?
Bu gidişle ne başarabiliriz?
Kimiz?
Bir şey başarma arzumuz var mı sahi?
Yoksa boş boş mu yaşıyoruz?
Allah'ın bir farzının bile bile çiğnenmesinden bahsedilirken farzı, sadece görüntü olarak yerine getirmenin vahimiyetine dikkat çekmeye çalıştım bir gün bir sohbette.
Ama kimse üzerine alınmadı.
Her kafadan bir başkasına eleştiriler yağdı durdu.
Kimse kendisine, kendi nefsine durup sormadı.
Sormadığımız için kaybediyoruz zaten.
Kendimiz hariç herkesi eleştiriyoruz.
Kendi içimize dönüp bakmıyoruz.
Halbuki her an bakmamız, her an en evvel kendimizle uğraşmamız gerekmez mi?
En evvel kendimizi sorgulamamız gerekmez mi?
Eksiklerimizi tesbit edip tamamlanmaya çalışmamız gerekmez mi?
Yanlışlarımızı bulup hayra tebdil etmemiz ve bunun için Yaradan'a dua etmemiz gerekmez mi?
Ah kendi hep harika bulan insan!
Ah kendi kendine yettiğini sanan insan!
Ah bu gidiş nereye?
Büşra Şükran
Bir pazar kurulmuş, akıl alınabiliyormuş. Herkes pazara gitmiş ve kendi aklını alıp gelmiş.
YanıtlaSilHalimiz bu maalesef.