Kitap Tavsiyesi: James Bowen; Sokak Kedisi BOB

Sıcacık, samimi bir dostluk hikayesi.
Samimiyetin ve sevginin hikayesi.
Sevgi insan olmanın en temel maddesi.
Öyle ya, yoksa bir kedi niçin bir insanla dostluk kursun?
Yoksa neden bir insandan kopamasın?
SEVGİ!
Sevgiyi her canlı hisseder.
Hayvan da bitki de toprak da su da...


Kopuk bir aile yaşantısı vardı James Bowen'ın. Anne-babası ayrıydı. Kopuk bir ortamda büyümenin zararlarını görüyordu yaşantısında. Uyuşturucu ile tanışmasında yüreğine dokunulmamış olmasının etkisi oldukça fazladır. O da her insan gibi, değer görmek, sevilmek, sahiplenmek, dinlenmek istiyordu... Annesi oğlundan bihaberdi. Daha olgun düşünmeye başladıktan sonra uyuşturucuyla arasına surlar ördü, hayatına giren kedi dostu verdiği sevgiye, sevgiyle yanıt veriyordu, bir insan değildi belki ama James'e destek veriyordu, sevgi veriyordu. Annesiyle uzun zaman sonra görüştüğünde:

''..Onunla dürüstçe konuşmaktan rahatsızlık duymadım. Gençken onu uzak bir kişilik olarak gördüğümü, dadılarla yetişmenin ve sık sık yer değiştirmenin beni etkilediğini söyledim.
Bu onu doğal olarak incitti, ama bizim için para kazanmaya, başımızı sokacak bir yer bulmaya çalıştığını söyleyerek kendini savundu. Ne demek istediğini anladım, ama yine de birlikte daha çok vakit geçirmiş olmayı dilerdim...'' (Sokak Kedisi Bob - sf;198)

 James Bowen'ın uyuşturucu bağımlılığından kurtulmasının sebebi şuydu; uyuşturucunun verdiği zararları görmeye başlamış ve artık ondan kurtulmak İSTİYORDU. Ve de artık hayatında bir sorumluluğu vardı: BOB. Bob'u evladı gibi sahiplenmiş, ona karşı kendisini sorumlu hissediyordu. Öyle ki uyuşturucu için tedavi gördüğü yere onu bir kere bile götürmemiş, görsün-etkilensin-bu kötü yanlışını bilsin istememişti.

 ***
James dilenmiyor, para kazanmak için sokak müzisyenliği yapıyordu. Hayata tutunmaya çalışıyordu. Kitaptan şu satırları paylaşmak isterim:

''İnsanlar dinlemek istemiyorlar. Tek gördükleri şey, beleş yaşamaya çalışan biri. Çalıştığımı anlamıyorlar. Dilenmiyorum. Aslında hayatımı kazanmaya uğraşıyorum. Sırf takım elbise giymediğim, kravat takmadığım, evrak çantası veya bilgisayar taşımadığım ve maaş bordrom ya da vergi karnem olmadığı için asalak olduğumu düşünemezsiniz. (Sokak Kedisi Bob - sf; 75)

Ve bir karikatür:

Bu güzel dostluk öyküsünü muhakkak okuyun isteriz.
Selametle.