Ucuna taş
bağlı karamsarlık tasması çekiyorsa beni kuyunun dibine,
Ben her ne
kadar çıkmak istesem ve bunu bazen başarabilsem de
En sonunda
hep o kuyuda buluyorum kendimi.
Boğuluyorum
Yusuf.
İstiyorum ki
gönlümün hazineleri solmasın,
Başına
geçeyim, yöneteyim.
Olmuyor
Yusuf.
Ben
beceremiyorum.
Sen isteyip
ulaşıyorsun
Ben ki
kendime söz geçiremiyorum.
Ben senin
kadar güçlü değilim.
Çıkamıyorum
kuyudan Yusuf.
İmanım beni
yükseltmeye yetmiyor belli ki.
Yapamıyorum
Yusuf.
Sadece rüyamı
değil uyanıklığımı da anlamlandıramıyorum.
Hoş hep kabus
görüyorum.
Hep kendi
kendimi kesiyorum, başka güzelliklere bakakalıp.
Kadınlar sana
bakıp kendilerini keserdi.
Ben hep beni
kesiyorum Yusuf.
Kesiyorum,
kanıyorum,
İçimdeki
kurtlara yem oluyorum.
Kan
gömleğimde değil, ciğerimde.
Ta içerimde.
Sonra
satılıyorum.
Kendimi
menfaatlerime satmış buluyorum kendime.
Satmış,
satılmış, hiç olmuş.
İmanımın
gözleri âmâ oluyor.
Hasret
duyuyor bana.
Bense
asırlarca uzaktayım Yusuf.
İman nedir
bilmiyorum.
İmanım beni
yükseltmeye yetmiyor Yusuf.
Kuyuda
kayboluyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
HERKES YORUM YAPABİLİR.
Siteniz veya bloğunuz yoksa, profil seçin bölümünden Adı/URL yazan kısma tıklayın, AD yazan kısma adınızı yazın, URL kısmını doldurmasanız da olur, yorumunuzu yazıp,
" YAYINLA "
yazısına tıkladığınızda yorumunuz gelir.
Fikirlerinizi paylaşıp bizi yalnız bırakmadığınız için teşekkürler.