Ölümle selfie…
Çok berbat bir tamlama oldu
değil mi? Bir kelime tamamen dünya kokarken diğeri anlatmaya gerek kalmayacak
kadar açık, ufak birkaç saniye düşününce insanın içine bir yumru oturtacak,
hayatın ta kendisi olan kelime.
Ölümün soğuk nefesini
duyabilecek hassaslıkta değiliz belki. Ama her an ensemizde. Aksini kim iddia
edebilir ki? Unutuyoruz, insanlığın hali, ölümü unutmuşluğumuzun açıklamasıdır.
Ölüm hayatımızın tamamen
dışına itilmiş durumda. Aslında uğradığım mezarlık tam da merkezdeydi ama bu
bizim çokça unutkan olduğumuzu değiştirmiyor.
Mezarlığın uzun, yalnız ve
üzgün sokağı bunu dile getirdi bana. Ben yalnızım. Unutuluyorum. Beni ve bana
bıraktıkları gözbebeklerini herkes birer birer unutuyor. Şu ağaçlarımın heybetine
bak, bir de mozolelerin üzerindeki karmakarışık otlara… Ölüm diyor ki, ben şu
ağaçlar kadar heybetliyken insan, şu otlar kadar aciz, karışık ve savrulmuş… En
çok da unutulmuş. Her an kazıyorken kendi mezarımızı nasıl oluyor da
unutulmuşluklar içinde savruluyoruz anlamak mümkün değil!
En evvel kendimle
konuşuyorum bunları. En son ne zaman mezar ziyaretine gittim hatırlamazken
bugün hiç bilmediğim bir mezarlığa girdim. İnna lillahi ve inna ileyhi raciun
derken, ahaliye içimden selam verirken, göğsümde hep değişik bir tokluk vardı.
Sanki ayan beyan geleceğimi izliyordum, sanki beni orada tutan farklı bir
maneviyat vardı ve sanki ben oradaki herkesle tanışıyordum. Evet evet aradağım
kelime bu; tanışıklık. Nasıl oluyor bilmiyorum ama sahiden de oradaki herkesi
tanıyor gibiydim ve geleceği-ölümü düşünmek hiç bu kadar gerçekçi olamazdı
herhalde. Akıbetim/iz belliydi. Toprağa ait olacaktım, tıpkı topraktan geldiğim
gibi. Aslıma dönecektim. Bu iç burkan bir şey olduğu kadar apaçık da gerçekti.
Musa(as)’nın beyzası gibi, gözümü alıyordu. Yüreğime dokunuyordu.
Unutmamalıydım özümü ama
nasıl? Toprağı unutmamalıydım. Unutulmamalı.
Bu tip ziyaretler mi?
Tefekkür mü? Kur’an mı?
Hangisi bizim aklımızı
başımıza getirir ve sabitler? Ölümün şakası yok çünkü. Hayatla dalga geçsek
bile ölümün şakası yok, ölümle selfie diye bir şey yok. Çünkü ölüm olunca insan
yok.
büşraşükrank.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
HERKES YORUM YAPABİLİR.
Siteniz veya bloğunuz yoksa, profil seçin bölümünden Adı/URL yazan kısma tıklayın, AD yazan kısma adınızı yazın, URL kısmını doldurmasanız da olur, yorumunuzu yazıp,
" YAYINLA "
yazısına tıkladığınızda yorumunuz gelir.
Fikirlerinizi paylaşıp bizi yalnız bırakmadığınız için teşekkürler.